Rođen je u Novom Sadu, u porodici trgovačkog porekla. Nakon završetka gimnazije u rodnom gradu, otišao je u Beč da studira medicinu. Po povratku u Srbiju, radio je kao lekar u Sremskim Karlovcima i Novom Sadu, gde je ostao do kraja života.

Jovanović je prvi put objavio svoju poeziju 1850. godine u časopisu „Neven“. Njegova prva zbirka pesama „Đulići uveoci“ objavljena je 1861. godine i predstavlja vrhunac srpskog romantizma. U ovim pesmama, Jovanović je izrazio svoju ljubav prema prirodi i svojoj rodnoj Vojvodini, a takođe je bio poznat po svom socijalnom i političkom angažmanu u tadašnjoj Srbiji.

Pored lirske poezije, Jovanović je napisao i mnoge dečije pesme, kao što su „Kad si srećan“, „Čuk i Gek“, „Pevačka karusela“, koje su postale deo srpske narodne kulture.

Jovanović je bio jedan od osnivača Srpskog lekarskog društva, kao i Udruženja srpskih književnika. Bio je i aktivan u političkim i kulturnim krugovima Srbije, zalažući se za modernizaciju i demokratizaciju društva.

Jovanović je preminuo u Novom Sadu 1904. godine, a njegova poezija i dalje su veoma popularne u Srbiji. Smatra se jednim od najznačajnijih srpskih pesnika 19. veka i jednim od najznačajnijih predstavnika srpskog romantizma.