Beson je rođen od oca Rusa i majke Hrvatice. Svoj prvi roman, Rano jutro ljubavi, objavio je 1974. godine, sa 17 godina. Kao simpatizer komunizma, Beson postaje književni hroničar u novinama L'Humanite. Piše i za list L'Idiot international, čiji je urednik Žan-Edern Halije.

Beson je podržavao Srbiju tokom jugoslovenskih ratova, što je stvorilo tenzije sa drugim intelektualcima kao što su Mišel Polac, Romen Gupil i Didije Deninks. Napadi Daeninckka naveli su Besona da ga kritikuje u romanu pod nazivom Didier Denounces (izdanja Gerard de Villiers).

Beson je napisao pesmu Sonet za Florens Rej, posvećenu devojci koja je u Parizu 1994. Godine krenula u krnički pohod. Godine 1987. “L'Humanite” šalje Besona u Brazavil da prisustvuje kongresu pisaca protiv južnoafričkog aparthejda.

Beson nedugo zatim dobija Grand prik du roman de l'Academie francaise 1985. za Daru i Prik Renaudot 1995. za Braban.

Odlikovan je Ordenom srpske zastave.