“A sinovi… Jesu li naši vršnjaci?”
“Pa, tako. Ralf je mladi sin gospodina Dorfa, student informatike. Nedavno je zajedno sa svojom prijateljicom Dženin kreirao video-igricu, koja je osvojila prvu nagradu na godišnjem konkursu njihove studijske grupe. Ona je čest gost kod Dorfovih, tako da je doživljavaju kao ravnopravnog člana porodice. Čini mi se da se gospodin Dorf potajno nada ozbiljnoj vezi izmeću nje i Ralfa, što bi on, svakako, pozdravio. Zahvalan je Dženin i iz jednog drugog razloga. Naime, Ralf je jedno vrijeme bio zaludjen igrama na kladionici, koje su ga prilično odvlačile od studija, a i od druženja sa svojim vršnjacima.”
“A stariji sin?”
“On u porodici važi za pravu riznicu najraznovrsnijih talenata, prema kojima se tako nonšalantno odnosi da često izaziva glasno čuñenje od strane onih koji u svakom svom daru vide priliku za dodatnu zaradu. Za divljenje je to što čak i u takvom stavu Ginter ima punu podršku svoje porodice. Njegov otac se ponekad našali pa kaže da njegov stariji sin ima čvršći i temeljniji filozofski sistem življenja nego svi starogrčki velikani kojima se stoljećima divimo. 0 suštini, mislim da je gospodinu Dorfu, a i njegovoj supruzi, stalo jedino do toga da im djeca budu srećna, bez obzira na to kakvu profesiju izabrali i kakvu materijalnu satisfakciju od toga imali.”
“čime se bavi taj nezvanični genije iz kuće Dorfovih?”
“Oh, i njegova radna-biografija je prava ilustracija ovoga o čemu ti pričam. Završio je studije književnosti i izvjesno vrijeme radio kao profesor u školi; prvo u provinciji, a potom ovdje, u Kopenhagenu. Njegove ekstravagantne pedagoške ideje da časove drži u prirodi kada god bi to vremenske prilike dozvoljavale ponekad u nekoj mirnoj restoranskoj ba-šti, pa čak i u kockarnici, kako bi autentično ilustrovao atmosferu jednog romana Dostojevskog, u provincijskoj školi nailazile su na simpatije. Meñutim, kada je prešao u gradsku školu i nastavio s takvim metodama; oduševljenje učenika je izazvalo ljubomoru njegovih kolega, koje su sve učinile kako ne bi dobio mjesto direktora te škole, za koje je bio najozbiljniji kandidat. Nakon toga, Ginter je, nezadovoljan prevelikim stepenom birokratizacije nastave, napustio školu i prešao da radi kao upravnik biblioteke u ‘Panteon centru’.”
