Sa 33 godine, nakon godina mračnjaštva, Vilijams je iznenada postao poznat uspehom Staklene menažerije (1944) u Njujorku. On je u ovu predstavu uveo “plastično pozorište” i to je dosta detaljno odrazilo njegovo nesrećno porodično poreklo.

Bio je to prvi u nizu uspeha, uključujući Tramvaj po imenu želja (1947), Mačka na vrućem limenom krovu (1955), Slatka ptica mladosti (1959) i Noć iguane (1961). Svojim kasnijim radom, Vilijams je pokušao sa novim stilom koji se nije toliko dopao publici. Njegova drama Tramvaj po imenu želja često se nalazi na kratkim listama najboljih američkih drama 20. veka pored Judžina O'Nila Dugodnevno putovanje u noć i Artura Milera Smrt prodavca.

Veliki deo Vilijamsovih najpriznatijih dela je adaptiran za bioskop. Pisao je i kratke priče, poeziju, eseje i tom memoare. Godine 1979, četiri godine pre smrti, Vilijams je uvršten u Kuću slavnih američkog pozorišta.