Dobrosav Ćosić, poznatiji kao Dobrica i često nazivan “ocem nacije” rođen je 29. decembra 1921. u selu Velika Drenova u okolini Trstenika. Bio je veliki srpski pisac, esejista, romansijer, politčki i nacionalni teoretičar, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i član Srpske akademija nauka i umetnosti. Takođe, bio je i prvi predsedni Savezne Republike Jugoslavije (15.06.1992 – 01.06.1993).

Pohađao je Srednju Poljoprivrednu školu “Sveti Trifun” u Aleksandrovcu, međutim je prekinuo školovanje za vreme Drugog svetskog rata, te je maturski ispit položio u oktobru 1942. godine u Valjevu. Kasnije je završio i Višu partijsku školu “Đuro Đaković” u Beogradu. Bio je politčki komesar u Rasinskom partizanskom odredu, član Pokrajinskog komiteta Saveza komunističke omladine Jugoslavije za Srbiju, i urednik lista “Mladi Borac”. Bio je član Agitrop-a Centralnog komiteta komunističke partije Srbije, a na poziciji republičkog i saveznog poslanika bio je 12 godina. 

Prvi prozni radovi Dobrice Ćosića nisu uopšte skrenuli pažnju književne kritike. Ali, to se menja 1951.godine kada sa objavom svog romana “Daleko je sunce” stupa na domaću ali i svetsku književnu scenu. On u svom romanu opisuje ratna iskustva iz narodnooslobodilačkih borbi i predstavlja moralnu i psihološku krizu ličnosti u strahovitim uslovima rata. Mnogi književni kritičari su smatrali ovaj roman prvom kritikom revolucije. Mnoštvo pozitivnih kritika podstiču mladog Ćosića da radi uporno i istrajno na otkrivanju moderne evropske i domaće proze, sociološke i filozofske misli, što mu dalje omogućava da svojim delima zauzme vrh srpske književnosti i da značajno razluči nacionalne međe. On od 1951.godine postaje slobodan umetnik i književnik koji je napisao kultne romane poput “Deobe”, “Vreme smrti”, “Koreni”, “Vreme zla”, “Vreme vlasti”, i mnoge druge. Njegov drugi roman “Koreni” objavljen je 1954. godine i opisuje stvarnost Srbije krajem 19. veka.

Stvarnost koju opisuje jeste razdor u jednoj patrijarhalnoj porodici, ali i sukob u narodu. Pažljivom psihološkom analizom, Ćosić je spoznao mentalitet malog srbijasnkog sela, primetio razne uzorke i začetke političkih zbivanja. Nakon čuvenog romana “Koreni” sledi delo “Sedam dana u Budimpešti”, koje je objavljeno 1954.godine i roman “Deobe” iz 1961. godine, u kom Ćosić ponovo piše o Drugom svetskom ratu. Glavna tema ovog romana jeste podela u narodu, podela na četnike i partizane, i koje su sve posledice ove podele. Sa aspekta umetnosti i književnosti, ovaj roman sa sobom donosi čitav niz novina, dominaciju unutrašnjeg monologa, unošenje dokumentarnog materijala, stilsku raznovrsnost, osobenu kompoziciju i veoma slojevitu leksiku.

Godine 1964. Ćosić započinje pisanje eseja “Akcija” i 1966. eseje pod nazivom “Odgovornosti”. Iste godine, objavljuje roman pod nazivom “Bajka”, a nešto kasnije, tačnije 1971.godine ponovo objavljuje eseje “Moć i strepnje”. Ćosić se vraća epskim temama i počinje da piše istorijski roman “Vreme smrti” u četiri knjige, u periodu od 1972. do 1979. godine. Ovaj čuveni roman govori o Prvom svetskom ratu, o događaju ljudskih sudbina. Time on nastavlja priču o porodici Katić iz sela Prerova, koju je započeo u romanu “Koreni”, i ispisuje storijune samo o porodici Katić, nego i o celoj Srbiji koja je doživela golgotu. 1982.godine Ćosić objavljuje još eseja kojima daje ime “Stvarno i moguće”, zatim poznatu triolgiju “Vreme zla” (“Grešnik” 1985. “Otpadnik” 1986. “Vernik” 1990), koja se može protumatiči kao jedan politički roman, u kojem opet nastavlja priču o pojedincima iz iste porodice, ali i o likovima koji su započeli svoj život u romanu “Vreme smrti”. Na ovaj način, Dobrica Ćosić popunjava prazninu između dva romana “Koreni” i “Deobe” i ostvaruje kontinuirane događaje sa svojim likovima o Srbiji, Prevoru i o dvema porodicama iz Prevora.

Ono što kruniše njegova dela jeste delo “Vreme vlasti” objavljeno 1996.godine, u kojem se nastavlja prozno književno delo započeto romanom “Koreni”. Od 2001. godine pa sve do 2008. godine, Ćosić objavljuje “Piščeve zapise”, i to u šest knjiga. Knjige su pre svega u dnevničkoj formi, i  sadrže piščeve zapise, baš kako naslov nagoveštava. Prva knjiga pokriva period od 1951. godine do 1968.godine, a njena kompozicija predstavlja probleme oko nekihključnih događaja i ličnosti, sa nagoveštajima koje pružaju koncept posledica i pretpostavki. U drugoj knjizi obuhvaćen je period od 1969. godine do 1980. godine. U tom periodu Ćosić je svoje vreme proveo u opoziciji Titovom režimu. Treća knjiga je smeštena u periodu od 1981. godine do 1991. godine, faktički godine u koima je Dobirca Ćosić bio učesnik, tačnije nosilac skoro svih opozicionih inicijativa u Srbiji. Četvrta knjiga obuhvata period od samo dve godine, dok su ostale knjige pokrivale period od četiri decenije, i pruža veoma dramatična i zburna dešavanja.

Ona je uzbudljiv prikaz perioda Ćosićevog državničkog života i svih njegovih ideja, i predstavlja vrlo sugestivan primer istorijske kompozicije u velikoj drami koja je smeštena krajem proteklog veka. Nakon “Piščevih zapisa” 2002. godine izlazi delo “Pisci moga veka”, a od 2002. godine do 2003. godine, Dobrica Ćosić piše i objavljuje “Srpsko pitanje” u dve knjige. Ubrzo zatim, 2004. godine objavljuje knjigu “Kosovo”, 2005. godine “Prijatelji”, a onda 2007. godine objavljuje knjigu “Vreme vlasti 2”, koja dopunjuje priču o porodicama Katić i Dačić, ujedno obuhvatajući vreme vladacine Josipa Broza Tita i završava 1998. godine, kada je Kosovo okupirano. “Vreme zmija” je Ćosićev pretposlednji roman koji je izašao 2009. godine, i bavi se dnevničkim beleškama koje su nastale za vreme bombardovanja od strane NATO-a u periodu od 21. marta 1999. godine, pa sve do 1. januara 2000.godine. Poslednji roman “U tuđem veku” objavljen je 2011. godine u koja predstavlja dnevnik bivšeg predsednika Savezne Republike Jugoslavije i velikog književnika Dobrice Ćosića. U svom dnevniku Ćosić iznosi sve svoje stavove prema trenutnim političko-društvenim temama u Srbiji, ali i u svetu. 

Dobijao je mnoštvo nagrada i priznanja. Odlikovan je Ordenom za hrabrost, Ordenom zasluga za narod sa srebrnim zracima i Ordenom bratstva i jedinstva sa srebrnim vencem. Dobrica Ćosić je ujedno i prvi dobitink Ninove nagrade za roman “Koreni”, 1954. godine, a dobitnik je bio i drugi put 1961. godine za čuvenu triologiju “Deobe”. 1986. godine Udruženje književnika Srbije, Dobrici Ćosiću dodelio je nagradu Udruženja za izuzetan značaj za književno stvaralaštvo. Posle samo tri godine, odnosno 1989. godine, srpski pisac iz Mađarske Stojan D. Vujičić uručuje Dobrici Ćosiću povelju Zadužbine Jakova Ignajtovića iz Budimpešte. Godine 1990. na Cetinju mu je uručena Njegoševa nagrada, za trilogiju “Vreme zla”. Tradicionalnu godišnju nagradu Narodne biblioteke Srbije je dobio dva puta, i to za najčitaniju domaću knjigu. 1990. godine za roman “Vernik”, i 1996. godine za čuveni roman “Vreme vlasti”. Bio je samo jedan od tri pisca koji su dobili ovu nagradu više puta. Međutim, iz političkih razloga, osamdesetih godina ova nagrada Ćosiću nije uručena za romane “Grešnik” i “Otpadnik”, iako su bili najčitaniji romani u celoj zemlji. Kasnije, 1990. godine, Ćosić je odbio da primi tu nagradu. Godine 1991.

Ćosić je povodom svog 70. rođendana dobio specijalnu Vukovu nagradu. Nešto manje od mesec dana nakon smenjivanja Ćosića sa mesta predsednika Savezne Republike Jugoslavije 24. juna 1993. godine, uručena mu je književna nagrada Zlatni krst kneza Lazara. Njegovo delo “Vreme vlasti” bilo je višestruko nagrađivano. Nagradom Kočićevo pero (1996), zatim nagradom Laza Kostić iste godine, koju je on odbio da primi, nagradom Meše Selimović (1997), iste godine nagradom Petar Kočić, Kočićeva nagrada (1998). Početkom maja meseca 1996. godine, švajcarski list Nuvo Kotidien je ovaj roman proglasio jednim od sedam najboljih evropskih romana, na osnovu ankete među čitaocima u zemlji. Za tu knjigu mu je dodeljena prva nagrada Svetozar Ćorović (1997). 

Bio je u braku sa suprugom Božicom preko 50 godina, sve do njene smrti 2006. godine.Sa njom je 1954. godine dobio je ćerku Anu, a ima i dvoje unuka. Dobrica Ćosić preminuo je 18. maja 2014. godine u svojoj kući u Beogradu u 93-oj godini svog života. 

Književna Dela

• Daleko je sunce (1951)
• Koreni (1954)
• Deobe 1−3 (1961)
• Akcija (1964)
• Bajka (1965)
• Moć i strepnje (1971)
• Vreme smrti 1−4 (1972—1979)
• Stvarno i moguće (1982)
• Vreme zla: Grešnik (1985)
• Vreme zla: Otpadnik (1986)
• Vreme zla: Vernik (1990)
• Promene (1992)
• Vreme vlasti 1 (1996)
• Piščevi zapisi 1951—1968. (2000)
• Piščevi zapisi 1969—1980. (2001)
• Piščevi zapisi 1981—1991. (2002)
• Piščevi zapisi 1992—1993. (2004)
• Srpsko pitanje 1−2 (2002—2003)
• Pisci moga veka (2002)
• Kosovo (2004)
• Prijatelji (2005)
• Vreme vlasti 2 (2007)
• Piščevi zapisi 1993—1999. (2008)
• Piščevi zapisi 1999—2000: Vreme zmija (2009)
• Srpsko pitanje u XX veku (2009)
• U tuđem veku (2011)[26]
• Bosanski rat (2012)[27]
• Kosovo 1966–2013 (2013)
• U tuđem veku 2 (2015)

Dela o Ćosiću

• Pesnik revolucije na predsedničkom brodu, (1986) — Danilo Kiš
• Čovek u svom vremenu: razgovori sa Dobricom Ćosićem, (1989) — Slavoljub Đukić
• Autoritet bez vlasti, (1993) — prof. dr Svetozar Stojanović
• Dobrica Ćosić ili predsednik bez vlasti, (1993) — Dragoslav Rančić
• Šta je stvarno rekao Dobrica Ćosić, (1995) — Milan Nikolić
• Vreme pisca: životopis Dobrice Ćosića, (2000) — Radovan Popović
• Lovljenje vetra, politička ispovest Dobrice Ćosića, (2001) — Slavoljub Đukić
• Vreme i Roman: Eseji o romanima Dobrice Ćosića, (2001) — Miroslav Egerić
• Zavičaj i Prerovo Dobrice Ćosića, (2002) — Boško Ruđinčanin
• Gang of four, (2005) — Zoran Ćirić
• Knjiga o Ćosiću, (2005) — Dragoljub Todorović
• Dobrica Ćosić: Bibliografija, (2010) – Dejan Vukićević
• Prepiska 1991-1999., (2011) – Miroslav Majkl Đorđević
• Moj beogradski dnevnik: susreti i razgovori sa Dobricom Ćosićem 2006-2011. (2012) – Darko Hudelist
• Bosanski rat Dobrice Ćosića (2013) – Muhamed Mujkić
• Ogledalo Dobrice Ćosića (2014) – Milivoje Pavlović
• Dnevnik o Dobrici Ćosiću (2017) – Stojan Berber