Ivo Andrić rođen je u selu Dolac u blizini Travnika, u Austrougarskoj, današnjoj Bosni i Hercegovini.  Bio je jedino dete u katoličkoj porodici Andrić iz Sarajeva. Otac mu se zvao Antun Andrić, a majka Katarina Pejić. Kada je imao samo dve godine otac mu je preminuo od tuberkuloze, kao i većina njegove braće I sestara. 

Posle smrti njegovog oca, njegova majka koja je bila u lošoj finansijskoj situaciji i bez mogućnosti da se brine o njemu, šalje ga na čuvanje kod njegove tetke Ane i njenog muža Ivana Matkovića u Višegradu, gde je završio osnovnu školu i proveo većinu svog detinjstva. Obzirom da nisu imali dece, i da su bili dovoljno imućni da izdržavaju Andrića, odgajali su ga kao da je njihovo dete. Ivo Andrić se u mnogim svojim delima priseća perioda svog života provedenog u Višegradu i govori da je to najlepši i najsrećniji deo njegovog detinjstva. 

Kada je imao deset godina dobio je stipendiju za pohađanje skole u Sarajevu, nakon čega se vraća kod svoje majke u Sarajevo. U proleće 1902. upisao je  Gimnaziju u Sarajevu, dok je studije obavljao u Zagrebu, Beču i Krakovu. Doktorat je odbranio u Gracu 1924. godine, na temu “Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine”. Kao Gimnazijalac bio je učesnik pokreta Mlada Bosna.  

Dok je bio deo pokreta Mlada Bosna zadesio se u Sarajevu gde se dogodio atentat na austrougarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda. Njegov prijatelj, koji je takođe bio učesnik pokreta Mlada Bosna, Gavrilo Princip, je izvršio taj atentat, zbog čega je austougarska policija posumnjala na njegovu umešanost, nakon cega je uhapšen. Usled nedovoljno dokaza, ubrzo je pušten u kućni pritvor gde je proveo većinu prvog svetskog rata.  

U svojim srednjoškolskim danima, 1911. godine stvorio je svoja prva književna dela. Početak svog stvaralaštva obeležio je pesmama. Prve pesme koje je napisao bile su “U Sumrak” i “”Blaga i dobra mesečina”. Ova dela objavljena su u Bosanskoj vili. 

Nakon izlaska sa robije, Ivo Andrić ostaje u Zenici i Ovčarevu sve do 1917. godine, međutim bolest pluća se ponovo javlja, zbog čega je primoran da ide na lečenje u Zagreb. 

U toku svog boravka u Zagrebu, godine 1918. godine objavljuje svoju prvu knjigu pod imenom “Ex Ponto”. Za ovu knjigu mu je Niko Bratulović napisao predgovor. 

U tom periodu desio se slom austrougarske monarhije i formirala se Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca. 

Godine 1921. Andrić se seli iz Zagreba u Beograd, za koji su vezana sva njegova dalja dela. 

U periodu od 1921. i 1941. radio je u diplomatskoj službi, dok je za vreme drugog svetskog rata bio jugoslovenski ambasador u Berlinu. Za vreme nemačke okupacije živeo je povučeno u svom domu u Beogradu. U tom periodu nije učestvovao u javnom i književnom životu. Par prvih godina nakon oslobođenja obavljao je nekoliko istaknutih funkcija nakon čega se ponovo povratio skromnom životu. 

Ivo Andrić poznat je i kao miljenik suprotnog pola, godine 1958. oženio se Milicom Babić, koju je upoznao preko zajedničkog prijatelja Nenada Jovanovića.  

1961. godine dobija Nobelovu nagradu za književnost, kojom njegova biografija dobija značajan pečat. 

Nastavio je da piše sve do 1974. godine dok mu se zdravstveno stanje nije pogoršalo, nakon čega je primljen u Beogradskoj bolnici, ubrzo zatim pada u komu nakon čega nastupa njegova smrt u 82 godini života.

Nakon sto je svoj književni rad započeo pesmama 1911. godine, prve knjige koje objavljuje bile su zbirke pesama u prozi Ex Ponto (1918) i Nemiri (1920). Ove dve knjige su ispovednog karaktera, vid pesnikova dnevnika, koji se sastoji od odlomaka iz njegovog svakodnevnog razgovora s dušom u godinama robijanja I progonstva.  

Sledeća faza njegovog stvaralaštva počinje delom Put Alije Djerzeleza (1920). Nakon ovog dela Andrić se poprilično razvijao kao pripovedač, a nakon drugog svetskog rata kao i romanopisac. 

Pored toga, Ivo Andrić je usputno pisao i u mnogim drugim žanrovima, pisao je pesme, esejističke zapise kao i meditativne fragmente.  

Takođe, bavio se i kritikom, a najviše se bavio Vukom (o kome je ostavio 9 ogleda) i Njegošem (o kojem je ostavio 6 ogleda) 

U ovoj fazi svog života Andrić je takođe pisao i mnoge eseje, od kojih je najznačajniji esej iz 1935. godine Razgovor sa Gojom, koji govori o sudbini umetnika i umetnosti.  

U njegovoj raznovrsnoj bibliografiji takođe se mogu pronaći i opšte teme kao što su jezički stil, umetnost pripovedanja, prevod, biblioteke kao i mnoštvo drugih. 

Delo koje najbolje objašnjava i opisuje njegova dela je esej O priči I pričanju, koje je zapravo njegov govor koji je izneo prilikom primanja Nobelove nagrade. 

Iz te usputne situacije nastala je jedna od Andrićevih najvećih knjiga, koja je posthumno objavljena 1976. godine, knjiga pod imenom Znakovi pored puta. U ovom delu možemo pronaći mnoštvo sabranih tekstova na razne teme, kao što su prizori iz života, kritike o piscima, knjige, ljudi i njihovi karakteri, naš mentalitet, istorijske pojave, kultura, anegdote, putopisi, citati, paradoksi kao i mnoge druge. U ovim tekstovima može se osetiti mirna misao koja se stekla kroz godine ogromnog iskustva. 

Bibliografija

,,Ex Ponto“ (zbirka pesama u prozi, 1918. godine)  

,,Nemiri“ (zbirka pesama u prozi, 1921. godine)  

,,Put Alije Đerzeleza“ (roman, 1920. godine)  

,,Pripovijetke“ (1924. godine)  

,,Pripovetke“ (1931. godine) 

,,Njegoš kao tragični junak kosovske misli“ (1935. godine)  

,,Pripovetke II“ (1936. godine) , 

,Na Drini ćuprija“ (roman, 1945. godine)  

,,Travnička hronika“ (roman, 1945. godine)  

,,Gospođica“ (roman, 1945. godine)  

,,Nove pripovijetke“ (1948. godine)  

,,Priča o vezirovom slonu“ (1948. godine)  

,,Sjeme iz Kalifornije“ (pripovetka iz 1948. godine)  

,,O Vuku kao piscu, o Vuku kao reformatoru“ (studija, 1950. godine) , 

,,Prokleta avlija“ (pripovest, 1954. godine)  

,,Lica“ (pripovetke, 1960. godine)  

,,Zapisi o Goji“ (1961. godine)  

,,O priči i pričanju“ –  (1961. g.)  

,,Žena na kamenu“ (1962. godine)  

,,Sabrana djela“ (1963. godine)  

,,Jelena žena koje nema“ (1963. godine)  

,,Goja“ (1974. godine)  

,,Sabrana djela Ive Andrića“ (1976. godine)  

,,Omer paša Latas“ (nedovršeni roman, u okviru ,,Sabranih dijela“ 1976. godine)  

,,Kuća na osami“ (pripovesti, u okviru ,,Sabranih dijela“ 1976. godine)  

,,Znakovi pored puta“ (u okviru ,,Sabranih djela“ 1976. godine)  

,,Sabrana djela Ive Andrića“ (1981. godine)